ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

  Μανιάκι: Η «Λεωνίδειος μάχη» του Παπαφλέσσα και των ανδρών του η […] Τούτων δε γινομένων διεδόθη είδησις ότι οι Τούρκοι ετοιμάζονται προς εκστρατείαν. Τότε ο Φλέσας ηρώτησε τους εντοπίους ποίος τόπος, βουνόν ή χωρίον είναι υψηλόν ώστε να βλέπη το Νεόκαστρον, και όλοι του είπον ότι είναι του Πεδεμένου και Μανιάκη. Μετά ταύτα διέταξε πάλιν όλους όσοι του εζήτησαν τας διαταγάς του εις ποίον μέρος να συγκεντρωθούν, να έλθουν εις τας ειρημένας θέσεις, όπου και αυτός έμελλε να υπάγη. Από δε την αλληλογραφίαν των διαφόρων καπεταναίων, και από το ποσόν των στρατιωτών το οποίον αυτός είχεν, εσυμπέρανεν ότι θα συγκεντρώση εκεί περί τας δέκα χιλιάδας εκλεκτόν στράτευμα. […] Την δε ακόλουθον ημέραν απέστειλε σκοπούς εις το όρος Μαμλαβά, άνωθεν του χωρίου Βλαχόπουλου, θέσις ήτις βλέπει όλην την πεδιάδα και τον δημόσιον δρόμον, τον άγοντα από της Πύλου. Την ημέραν εκείνην περιήλθε μετά των παρόντων καπεταναίων και επεσκέφθη την θέσιν εις την οποίαν έμελλον να οχυρωθούν, και αφού την είδον, την...

  Ηρόδοτος, pater historiae  Οι πέρσες βασιλιάδες Κύρος, Καμβύσης και Δαρείος κατέχουν κεντρική θέση στα τρία πρώτα βιβλία του Ηροδότου Η προώθηση των  Περσών  προς δυσμάς επί βασιλείας  Κύρου  κινητοποιεί τους  Έλληνες  της Μικράς Ασίας, που αντιλαμβάνονται γρήγορα την απειλή. Μετά την όχι ικανοποιητική απάντηση του πέρση βασιλιά στους απεσταλμένους των Ελλήνων, αυτοί αποφασίζουν να ζητήσουν βοήθεια από τη Σπάρτη. Το  πρώτο βιβλίο  ολοκληρώνεται με δύο μεγάλα κεφάλαια που αναφέρονται στη γρήγορη εξάπλωση της περσικής δύναμης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν εδώ η περιγραφή της Βαβυλώνας και ο θάνατος του Κύρου κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των Περσών εναντίον των Μασσαγετών. Με το  δεύτερο βιβλίο  αρχίζει η βασιλεία του  Καμβύση , ο οποίος αντιμετώπιζε τους Ίωνες και τους Αιολείς ως σκλάβους που κληρονόμησε από τον πατέρα του, τον Κύρο. Η φύση, τα αξιοθέατα, η θρησκεία και τα έθιμα των κατοίκων της  Αιγύπτου , μ...

  «Εστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας». «Εστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας…». Τον ορισμό της τραγωδίας που δίνει στην Ποιητική ο Αριστοτέλης τον έχουν απομνημονεύσει γενιές μαθητών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα Ουκ εν τω πολλώ το ευ Τα αγαθά κόποις κτώνται Ο άνθρωπος φύσει πολιτικόν ζώον Αριστοτέλης. Η κορυφαία μορφή της αρχαίας ελληνικής σκέψης. Το αξεπέραστο φιλοσοφικό έργο του δασκάλου του Μεγάλου Αλεξάνδρου. «Αθηναίων Πολιτεία», «Ποιητική», «Περί ψυχής». Τρεις διαχρονικές πραγματείες του Αριστοτέλη περί πολιτικής, περί λογοτεχνίας και περί ψυχής κυκλοφορούν μαζί με τα «Νέα». Τα αυθεντικά κείμενα με τη μετάφρασή τους, επεξηγηματικά σχόλια και διαφωτιστικές αναλύσεις.         Αριστοτέλης, ο πανεπιστήμων φιλόσοφος Ο τίτλος του πανεπιστήμονα φιλοσόφου είναι χαρακτηριστικός της πολυπραγμοσύνης του Αριστοτέλη, ο οποίος ασχολήθηκε στα έργα του με πολλά και ποικίλα θέματα: θέματα λογικής, θέματα...

  Η κριτική περίσκεψη, το πνεύμα το διορατικό και σταθερό, είναι αρετή σπάνια Είναι παράξενο, όχι όμως και ανεξήγητο, ότι η σκέψη και το αίσθημα του ανθρώπου ταλαντεύονται σαν το εκκρεμές ανάμεσα σε δύο επικίνδυνες ακρότητες· πηγαίνουν άλλοτε προς τον αυθαίρετο δογματισμό, που αποστεγνώνει το νου και την καρδιά, και άλλοτε προς τη βασανιστικήν αμφιβολία, τον σκεπτικισμό, που αποδιοργανώνει τον εσωτερικό κόσμο. Η κριτική περίσκεψη, το πνεύμα το διορατικό και σταθερό, που ξέρει να κρατή πάντοτε με φρόνηση τα μέτρα του, είναι αρετή σπάνια. Μελετήσετε προσεχτικά την ιστορία του στοχασμού (της φιλοσοφίας, της επιστήμης, των ιδεών γενικώτερα) και θα βεβαιωθήτε ότι το κριτικό πνεύμα έρχεται στο προσκήνιο με μεγάλο αγώνα και κατά πολύ μικρά, βραχύτατα διαλείμματα. Πρωταγωνιστής είναι ο δογματισμός· αυτός κατέχει τη σκηνή τον περισσότερο χρόνο, και όταν με τις αυθαιρεσίες του γίνεται ανυπόφορος, τον διαδέχεται η επίμονη άρνηση, η αμφιβολία η διαβρωτική, ο αντίποδας του δογματισμού: ο σκεπτι...