ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

  Άγγελος Σικελιανός: Αντίδωρο άμετρων ψυχών Ο εσταυρωμένος Βάκχος Θα μας εξένιζε, κ’ εμένα μάλιστα θα μ’ εξένιζε δυσάρεστα, ο τίτλος της εκλογής του  Αγγέλου Σικελιανού  «Αντίδωρο», αν δεν είχε αισθανθή την ανάγκη ο ίδιος ο ποιητής σε μια σύντομη επισημείωσι να τον εξηγήση  –  για να τον δικαιολογήση. Είνε τόσο στενά συνυφασμένος ο όρος με την άσκησι της δικής μας λατρείας, ξυπνάει τόσο άμεσα την ιδέα του σώματος του Κυρίου, που βαλμένος στο εξώφυλλο μιας ποιητικής συλλογής φαντάζει σαν ιερόσυλος. Η επισημείωσις αίρει την παρεξήγησι: μια μυστική λειτουργία τελεί κι’ ο ποιητής, και σαν μικρά κομμάτια από τη θεία ουσία της ποιήσεως μάς δίνονται «αντίδωρο» λίγοι στίχοι. Εξ άλλου, θα προσέθετα, βρίσκοντας μέσα στην ίδια τη λέξι τη δικαίωσι του τίτλου, κάποιου μεγάλου δώρου της εμπνεύσεως, μήπως δεν είνε αντίδωρο το ποίημα; Τέλος, ας λεχθή πως ο όρος βρίσκεται μέσα στο έργο του  Σικελιανού , βαλμένος με τρόπο που δεν αφίνει αμφιβολία καμιά για το εξω-λατρευτικό...