ΗΝΙΟΧΟΣ-ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

 

          

                            Ηνίοχος

Μουσείο Δελφών, Φωκίδα

Αφιέρωμα στο Μαντείο των Δελφών από τον τύραννο της Γέλας Πολύζαλο και σμιλεμένο σε χαλκό, είναι ένα από τα πιο αριστουργηματικά αγάλματα των κλασικών χρόνων που έχουν διασωθεί, κάτι που οφείλεται στον σεισμό του 373 π.Χ., που κατέστρεψε τον αρχαϊκό ναό όπου στεγαζόταν, καταπλακώνοντάς το και έτσι «κρύβοντάς» το από τους αρχαιοκάπηλους μέχρι το 1896, οπότε αποκαλύφθηκε κατά τις ανασκαφές της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής.

Ο ύψους 1.82 μ. νεαρός αναβάτης απεικονίζεται όρθιος στον δίφρο, αμέσως μετά τη νίκη του και ενώ κάνει τον γύρο του θριάμβου. Φορά μακρύ χιτώνα που ζώνεται ψηλά και συγκρατείται με δύο ταινίες για να μην ανεμίζει στη διάρκεια του αγώνα. Την κόμη του περιζώνει σύμβολο νίκης, μια ταινία διακοσμημένη με ασημί μαίανδρο. Τα μάτια του είναι ένθετα, από ημιπολύτιμο λίθο και γυαλί. Σου εντυπώνονται και νιώθεις ότι σε παρατηρούν απ’ όποια μεριά κι αν σταθείς, αποπνέουν δε μια αυτοπεποίθηση και μια εσωτερικότητα που συμβολίζει τη μετάβαση από την αρχαϊκή στην κλασική τέχνη, καθώς διαβάζω.

   

Ο Ηνίοχος φιλοτεχνήθηκε αμέσως μετά τους Περσικούς Πολέμους, μάλλον από τον Πυθαγόρα τον Σάμιο (όχι τον φιλόσοφο). Αποτελούσε μέρος ενός μεγαλύτερου συμπλέγματος, το οποίο περιλάμβανε τέθριππο και τουλάχιστον μια δεύτερη μορφή, πιθανότατα έναν ιπποκόμο. Από αυτό σώζονται δύο πίσω πόδια αλόγων, μια ουρά, κομμάτια από τον ζυγό του άρματος και ένα εφηβικό ή παιδικό χέρι με απομεινάρια ηνίων.