ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

  Στο λόφο του Αϊ Θανάση Στο λόφο του Αϊ Θανάση Θυμάμαι πως ένα από τα πιό αγαπητά μας παιχνίδια ήταν να χτυπάμε την καμπάνα στις γιορτές και το πανηγύρι. Ακόμη το βράδυ της Ανάστασης   άναβε μια μεγάλη φωτιά πάνω στο λόφο, από ξύλα που μαζεύαμε τη Μεγάλη Εβδομάδα. Ήταν   ο « Α-φανός » της Ανάστασης και φαίνονταν από χιλιόμετρα μακριά. Στις διακοπές των   Χριστουγέννων και του Πάσχα το αγαπημένο μας παιχνίδι ήταν η μπάλα στα αλώνια , στην περιφέρεια του χωριού. Εκεί υπήρχαν φυσικά γήπεδα και όλη τη μέρα τρέχαμε και απολαμβάναμε το παιχνίδι.   Εγώ ανέβαινα στο λόφο   κάθε Παρασκευή   κατά την ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου και με ένα βιβλιαράκι παρακολουθούσα την ακολουθία . Αυτό αποτελούσε πρόβλημα για τον σεβάσμιο ιερέα μας που διάβαζε τα κείμενα συμψηφίζοντάς τα με ένα σχετικό θόρυβο ώστε να μην καταλαβαίνει εύκολα κανείς τις λέξεις . Με την τεχνική αυτή παρέλειπε και κάποια εδάφια ώστε να συντομεύει το χρόνο. Βλέποντας όμως εμένα να παρακολουθώ...

  Η άλλη πλευρά της διδακτικής Στα μαθηματικά μας μύησε ο Καθηγητής Κούσης. Ο αυστηρός και σοβαρός τρόπος διδασκαλίας που ακολουθούσε στην τάξη φαίνεται πως ταίριαζε με τη μαθηματική ακρίβεια και σαφήνεια των όσων έλεγε. Δεν είχε σχέση ο χαρακτήρας του με εκείνον του Καθηγητή των Φυσικών. Η διδακτική τεχνική του καθηγητή Κούση βασίζονταν στον αυστηρό ορισμό των εννοιών χωρίς τίποτα το περιττό στην αιτιολόγηση της σκέψης. Είχε όμως και κάτι άλλο στην παιδαγωγική του ο Καθηγητής μας Κούσης. Η έννοια της πειθαρχίας ήταν « εκ των ουκ άνευ » γι αυτόν. Δεν ακούγονταν ίχνος θορύβου στο μάθημα παρά μόνο η δική του διαυγής και ψυχρή φωνή. Ο κατάλογός του με τα ονόματά μας ήταν ένα εργαλείο επιβολής του νόμου στην τάξη. Το αργό και βασανιστικό ξεφύλλισμα του με επιστροφές στην αρχή και ξανά προς το τέλος έδινε το μήνυμα στην τάξη πως έπρεπε να είναι σε εγρήγορση .Όταν μετά από κάποια λεπτά κατέληγε σαν ρουλέτα καζίνου στον «τυχερό» που έπρεπε να σηκωθεί για να πει το μάθημα ,ένα αίσθημα ...