ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

                                                  

                               

                                                 ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ      

      Αν ανάψεις ένα σπίρτο στην Επίδαυρο

Η ανάφλεξη ακούγεται στις πρώτες κερκίδες

Και στις άλλες, πιο πάνω

Και στις τελευταίες, εκεί που απ' την απόσταση

Οι άνθρωποι μοιάζουν ασαφείς πιθανότητες.

Αν χτυπήσεις στην Επίδαυρο

Ο χτύπος ακούγεται πιο ψηλά, μέσα στα δέντρα

Στον αέρα.

Αν τραγουδήσεις στην Επίδαυρο

Το γνωρίζουν τα βουνά, τα σύννεφα, ο κόλπος.

Τα νησιά στήνουν αυτί

Οι άλλες χώρες γέρνουν λίγο

Ν' ακούσουν που τραγουδάνε στην Επίδαυρο

(Τότε, κατεβαίνοντας τα σκαλιά

που ανέβαιναν τρέχοντας

σαν σκυλιά τα εξάμετρα,

σκέφτεσαι: ποιος ακούει

Όταν κάποιος ανάβει μια φωτιά ή λέει ένα τραγούδι;

Ρομπέρτο Φερνάντες Ρεταμάρ

Σαν σήμερα πριν από 85 χρόνια, στις 11 Σεπτεμβρίου 1938 ανοίγει το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου στο κοινό με την πρώτη παράσταση αρχαίου δράματος, στα νεότερα χρόνια, από το Εθνικό Θέατρο, με την τραγωδία «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, σε μετάφραση Γιάννη Γρυπάρη, σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη και με πρωταγωνίστρια την Κατίνα Παξινού. Η μουσική ήταν του Δημήτρη Μητρόπουλου, τα κοστούμια του Αντώνη Φωκά και η χορογραφία της Λουκίας Κωτσοπούλου. Στην παράσταση έπαιζαν ακόμη οι ηθοποιοί: Θάνος Κωτσόπουλος (Ορέστης), Ελένη Παπαδάκη (Κλυταιμνήστρα), Βάσω Μανωλίδου (Χρυσόθεμις), Νικόλαος Ροζάν (Παιδαγωγός) και άλλοι. Τότε η Επίδαυρος δεν είχε πολλές παροχές όπως για παράδειγμα σκηνικά και φωτισμό, έτσι η παράσταση ανέβηκε κάτω από το φως του αργολικού απογευματινού ήλιου με μεγάλη λιτότητα.

Τη διοργάνωση της ιστορικής εκείνης παράστασης είχε αναλάβει η Περιηγητική Λέσχη και ήταν το ξεκίνημα ενός θεσμού που επρόκειτο να εδραιωθεί αργότερα, δηλ. των παραστάσεων αρχαίου δράματος στα αρχαία θέατρα. Η πρώτη αυτή προσπάθεια αναβίωσης αρχαίου δράματος θα διακοπεί βίαια από τους πολέμους που ακολούθησαν μέχρι το 1954, δεκαέξι χρόνια μετά, οπότε εγκαινιάστηκε το Φεστιβάλ Επιδαύρου.

Το ακουστικό θαύμα της αρχαιότητας!!

Το θέατρο της Επιδαύρου αποτελεί το τελειότερο παράδειγμα Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου που έχει σωθεί ως τις μέρες μας.

Η αξιοθαύμαστη προσαρμογή του στο περιβάλλον και πάνω απ' όλα η τελειότητα των αναλογιών του, μαζί με την απαράμιλλη ακουστική του το καθιστούν ένα μοναδικό στο είδος του καλλιτεχνικό επίτευγμα. Κατασκευάστηκε στη δεκαετία 330-20 π.Χ. και επεκτάθηκε στα μέσα του 2ου αι. μ.Χ., οπότε και η χωρητικότητά του έφτασε τους 14.000 θεατές. Οι 55 σειρές εδωλίων εδράζονται σε μια φυσική κοιλότητα του όρους Κυνόρτιο, ενώ η ορχήστρα και η σκηνή έχουν ως φόντο το καταπράσινο τοπίο.

Ο θαυμασμός, όμως, που προκαλεί το θέατρο της Επιδαύρου οφείλεται κυρίως στην εξαιρετική ακουστική του. Οποιοσδήποτε ήχος στη σκηνή, από μία στεντόρεια φωνή έως τον παραμικρό ψίθυρο, ακόμη και μια βαθιά ανάσα ή το άναμμα ενός σπίρτου, ακούγονται πεντακάθαρα και στην πιο απομακρυσμένη σειρά καθισμάτων, σε απόσταση περίπου 60 μ.

Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, η άριστη μετάδοση του ήχου οφείλεται στη διάταξη των κερκίδων, οι οποίες λειτουργούν σαν ακουστικό φίλτρο που καταπνίγει τους ήχους χαμηλής συχνότητας, όπως το βουητό του κοινού, ενισχύοντας αντίστοιχα τους ήχους υψηλής συχνότητας που προέρχονται από τη σκηνή.