ERNICO FERMI -ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Enrico Fermi - Βιογραφία

Ο Enrico Fermi γεννήθηκε στη Ρώμη της Ιταλίας στις 29 Σεπτεμβρίου 1901. Πέθανε στις 28 Νοεμβρίου 1954. Γιος ενός υπαλλήλου σιδηροδρόμων, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Πίζας από το 1918 έως το 1922 και αργότερα στα πανεπιστήμια leyden και Gottingen. Έγινε καθηγητής θεωρητικής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης το 1927. Τα επιτεύγματα του Φέρμι ήταν τόσο στη θεωρητική όσο και στην πειραματική φυσική, ένα μοναδικό κατόρθωμα σε μια εποχή στην οποία οι επιστημονικές προσπάθειες είχαν την τάση να ειδικεύονται στη μία ή την άλλη πτυχή.  Το 1933, ανέπτυξε τη θεωρία της βήτα αποσύνθεσης, σημειώνοντας ότι το πρόσφατα ανακαλυφθέν νετρόνιο που αποσυντίθεται σε ένα πρωτόνιο εκπέμπει ένα ηλεκτρόνιο και ένα σωματίδιο το οποίο ονόμασε "νετρίνο". Η θεωρία αναπτύχθηκε για να εξηγήσει αυτή την αλληλεπίδραση αργότερα οδήγησε στην αναγνώριση της αδύναμης δύναμης αλληλεπίδρασης. Η έρευνα για την αδύναμη δύναμη ήταν ένας από τους σημαντικότερους τομείς μελέτης στο Fermilab. Πειραματικά, ο Φέρμι και οι συνάδελφοί του, στις αρχές της δεκαετίας του 1930, μελέτησαν λεπτομερώς τη θεωρία των νετρονίων. βομβάρδισαν τα περισσότερα από τα στοιχεία στον περιοδικό πίνακα μαζί τους. Επιβράδυναν τα νετρόνια, και μεταξύ άλλων, παρήγαγαν ένα παράξενο νέο προϊόν όταν βομβάρδιζαν ουράνιο με νετρόνια τα οποία αργότερα αναγνωρίστηκαν ως διάσπαση των ατόμων ουρανίου. Ο Φέρμι έλαβε το βραβείο Νόμπελ το 1938 για «την ανακάλυψη νέων ραδιενεργών στοιχείων που παράγονται από την ακτινοβόληση νετρονίων και για την ανακάλυψη πυρηνικών αντιδράσεων που προκλήθηκαν από αργά νετρόνια». Ο Φέρμι και η οικογένειά του άναψαν την ευκαιρία που του προσέφερε το ταξίδι του στη Σουηδία για να φύγουν μόνιμα οι τελετές απονομής των βραβείων λόγω της αυξανόμενης ανησυχίας τους για τη ζωή υπό το ιταλικό φασιστικό καθεστώς. Ήρθαν στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου fermi δέχθηκε μια θέση ως καθηγητής της φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Εκείνη την εποχή αναγνωρίστηκε ότι η πυρηνική σχάση (ο διαχωρισμός του ατόμου) είχε λάβει χώρα σε Fermi και άλλα παρόμοια πειράματα. Οι επιστήμονες θεώρησαν ότι αυτή η αρχή θα μπορούσε να εφαρμοστεί για την κατασκευή μιας "ατομικής βόμβας".    Με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο να μαίνεται στην Ευρώπη, η ικανότητα παραγωγής μιας τέτοιας βόμβας ήταν υψίστης σημασίας για την ισορροπία δυνάμεων στον κόσμο. Ο Φέρμι μετακόμισε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο για να είναι υπεύθυνος για το πρώτο σημαντικό βήμα για να καταστεί εφικτή η κατασκευή μιας βόμβας. Στα γήπεδα σκουός κάτω από τη δυτική στάση του Πεδίου Stagg του Πανεπιστημίου, ο Φέρμι επέβλεπε το σχεδιασμό και τη συναρμολόγηση ενός "ατομικού σωρού", μια κωδική λέξη για μια συνέλευση που σε καιρό ειρήνης θα ήταν γνωστή ως "πυρηνικός αντιδραστήρας". Σήμερα, μια πινακίδα στο χώρο έχει ως εξής: "Στις 2 Δεκεμβρίου 1942, ο άνθρωπος πέτυχε εδώ την πρώτη αυτοσυντηρούμενη αλυσιδωτή αντίδραση και έτσι ξεκίνησε την ελεγχόμενη απελευθέρωση της πυρηνικής ενέργειας." Στο τέλος του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου, το Πανεπιστήμιο του Σικάγου δημιούργησε το Ινστιτούτο Πυρηνικών Μελετών (που τώρα ονομάζεται Ινστιτούτο Enrico Fermi), για να κρατήσει μαζί τους χαρισματικούς επιστήμονες που είχαν εργαστεί για την ανάπτυξη της ατομικής βόμβας. Αυτοί οι αφοσιωμένοι επιστήμονες σε έναν άνθρωπο χαίρονταν με την ευκαιρία στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο να συνεχίσουν την έρευνά τους για την εγγενή αξία του, για «ειρηνικές χρήσεις» που μπορεί να ακολουθήσουν.