ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

 

 

                                             ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

                                                                             Ο Τάμεσης με μια από τις πιο ωραίες γέφυρες

   

    Στα  μέσα του Οκτώβρη οι Γερμανοί γιορτάζουν τη γιορτή της πατάτας και για ένα δεκαήμερο διακόπτουν τα σχολεία τη λειτουργία τους . Αυτές οι διακοπές είχαν νόημα παλαιότερα όταν οι γονείς χρειάζονταν εργατικά χέρια για τη συλλογή της πατάτας και κρατούσαν τα παιδιά για να εργαστούν στα χωράφια .Τώρα πλέον την εποχή τη βιομηχανικής εργασίας και της τεχνολογίας οι διακοπές προσέφεραν μόνο τουρισμό και ξεκούραση στις αρχές του χειμώνα. Αποφασίσαμε με ένα ζευγάρι συναδέλφων και τα ξαδέλφια μας που φιλοξενούσαμε, να πάμε εκδρομή στο Λονδίνο με τα αυτοκίνητά μας . Ένα πρωϊνό ξεκινήσαμε για το Καλέ της Γαλλίας . Είχαμε μαζί μας χάρτες και τουριστικά φυλλάδια ώστε να ξέρουμε που πηγαίνουμε. Είχαμε επίσης κλίσει δωμάτια σε προάστιο του Λονδίνου, στο σπίτι μιας Ελληνίδας , της κυρά-Μάγιας ,που έμενε μόνιμα στο Λονδίνο. Στο δικό μου αυτοκίνητο μαζί με τη γυναίκα μου την Μαρία ,ήταν η κόρη μου η Ρίτα και ο μεγάλος γιός μου ο Νότης. Ακολουθούσε ένα αυτοκίνητο με τον ξάδερφό μου το Δημήτρη και τη γυναίκα του τη Σούλα. Είχαν έρθει από την Αθήνα νε με επισκεφτούν και τους άρεσε η ιδέα της εκδρομής αυτής. Πίσω μας ερχόταν ο συνάδελφος ο Δημήτρης με τη γυναίκα του ,που ήταν επίσης φιλόλογοι στο σχολείο μας. Είχαν μαζί τους τα δυο δίδυμα αγόρια τους που ήταν γύρω στα δέκα και την κόρη τους που φοιτούσε στην δεύτερη τάξη του Λυκείου και ήταν συμμαθήτρια της κόρης μου. Ο καιρός ήταν καλός και έτσι δεν είχαμε προβλήματα στην δρόμο μας. Περάσαμε το Βέλγιο και μπήκαμε στη Βόρεια Γαλλία με κατεύθυνση προς το Καλαί. Εκεί, είχε ήδη κατασκευαστεί η υπόγεια σήραγγα που οδηγούσε υποθαλάσσια από το Καλαί στο Ντόβερ της Αγγλίας. Τελικά αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε λίγο πιο πάνω και να πάρουμε ένα Ferry-boat γιατί ήταν οικονομικότερη η μεταφορά των αυτοκινήτων μας . Σε μιάμιση ώρα περάσαμε απέναντι στο Ντόβερ και αποβιβαστήκαμε για να συνεχίσουμε την πορεία μας προς το Λονδίνο . Εγώ ,θυμάμαι , δεν είχα δοκιμάζει άλλη φορά να οδηγήσω από τα αριστερά του δρόμου και έδωσα το αυτοκίνητο στο γιό μου το Νότη ο οποίος είχε την άνεση της κυκλοφορίας στις νέες συνθήκες. 

Μετά από καμιά ώρα φτάσαμε στο αχανές και επιβλητικό Λονδίνο . «Άντε τώρα να βρεις την κυρά Μάγια» , σκέφτηκα . Ευτυχώς είχαμε αρκετές οδηγίες και μετά από μια σχετικά σύντομη ταλαιπωρία στο άγνωστο ,βρεθήκαμε στο προάστιο της κυρά-Μάγιας. Το σπίτι της ήταν ένα πολύ παλιό διώροφο κτίριο και τα δωμάτια σχετικά μίζερα . Οι τουαλέτες ήταν κοινές ανά δύο δωμάτια και έπρεπε να υπάρχει συνεννόηση  χρήσης . Ο ξάδερφός μου ο Δημήτρης δεν τα είδε με καλό μάτι όλα αυτά,   παρά το δικό μου χιούμορ για τα πλεονεκτήματα που έκρυβε μια τέτοια κατασκευή για τους ενοίκους. Σαν να μην έφταναν αυτά, κατά το βράδυ είχαμε μια διαρροή υδροσωλήνα μέσα στο δωμάτιό μας . Τότε είναι που γέλασαν όλοι για το τραγικό της κατάστασης. Με είδαν να ανοίγω την ομπρέλα μέσα στο δωμάτιο και να την κρατάω για να μη βραχώ. Κατέφτασε η κυρά-Μάγια, η οποία έκπληκτη τα έβαλλε με τον υδραυλικό της , ο οποίος την είχε διαβεβαιώσει ότι είχε κάνει καλή δουλειά και επομένως δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Της είπαμε πως δεν μπορούσαμε να παραμείνουμε την άλλη μέρα, αν δεν διόρθωνε τη διαρροή . Υποσχέθηκε πως όλα θα τακτοποιούνταν και προθυμοποιήθηκε να ελαττώσει κατά ένα ποσοστό είκοσι τα εκατό το ενοίκιο στο δικό μας προβληματικό δωμάτιο. Ακολούθησαν γέλια και φωτογραφίες από τα παιδιά μας που βρήκαν το θέμα αρκετά διασκεδαστικό σε αντίθεση με τους μεγάλους που ήθελαν την άνεσή τους . Η καϋμένη η Μάγια δεν είχε άλλα εισοδήματα και προσπαθούσε να εξασφαλίσει τον επιούσιον με τα ενοίκια των παλαιών δωματίων.

Την άλλη μέρα πήραμε το προαστιακό τρένο και πήγαμε στο κέντρο του Λονδίνου να επισκεφτούμε τα φημισμένα μαγαζιά Harolds  και τις ιστορικές πλατείες. Περάσαμε από το Κοινοβούλιο με το μεγάλο ρολόϊ Big-Ben και κατευθυνθήκαμε προς την περιοχή που είναι τα ανάκτορα του Bakingham, όπου κατοικούν οι Άγγλοι Βασιλείς.

          

                                     Αποψη του Λονδίνου με το ρολόϊ του Big Ben.                       

                                 

Τα παιδιά μας ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιασμένα με την διαδρομή που ακολουθήσαμε στο κεντρικό Λονδίνο με τα διώροφα Λεωφορεία. Περάσαμε από μια γέφυρα τον Τάμεση και βρεθήκαμε από το άλλο μέρος της πόλης. Είδαμε τον μεγάλο σιδηροδρομικό σταθμό  και τον καθεδρικό ναό του Αποστόλου Παύλου. Αφού φάγαμε  πρόχειρα σε ένα εστιατόριο, καθίσαμε σε κάποιο καφέ κοντά στην φημισμένη πλατεία Πικαντίλι. Εκεί απολαύσαμε το πατροπαράδοτο τσάϊ, ενώ τα παιδιά μας  γεύτηκαν  διάφορα γλυκίσματα σοκολάτας. Την άλλη μέρα προγραμματίσαμε εκδρομή στην Οξφόρδη για την οποία είχαμε ακούσει τόσα πολλά.  Ιδιαίτερα θέλαμε να επισκεφτούμε τα πανεπιστήμιά της και τα διάφορα κολλέγια. Η Οξφόρδη είναι κάτι τελείως διαφορετικό από άλλες πόλεις, με την αρχοντιά της και την ιστορία της . Εντυπωσιάστηκα από το πλήθος των κολλεγίων. Σχεδόν σε κάθε κτίριο και ένα κολλέγιο . Νέοι από όλο τον κόσμο πήγαιναν εκεί για να αποκτήσουν φημισμένους τίτλους σπουδών που θα τους εξασφάλιζαν μια άνετη καριέρα στην πατρίδα τους. Συναντήσαμε αρκετούς Έλληνες που βρίσκονταν εκεί για γλωσσικές σπουδές ή ακόμη και για μεταπτυχιακούς τίτλους. Όλοι τους δήλωναν πως το επίπεδο σπουδών στην Οξφόρδη δεν έχει μέτρο σύγκρισης με τα Ελληνικά Πανεπιστήμια . Γι’ αυτό και είχαν υποβληθεί σε τόσους κόπους και έξοδα για να αποκτήσουν αυτές τις  σπουδές που τους στερούσε η χώρα τους.

Την άλλη μέρα επισκεφτήκαμε το προάστιο του Λονδίνου , το φημισμένο Γκρίνουϊτς όπου υπάρχει το ομώνυμο αστεροσκοπείο . Εντυπωσιαστήκαμε όταν σταθήκαμε πάνω στον πρώτο μεσημβρινό της γης . Εμείς στην Ελλάδα είμαστε στη δεύτερη φέτα μεσημβρινών γι΄ αυτό είμαστε πιο μπροστά δύο ώρες από την Αγγλία . Ανεβήκαμε στα ιστορικά κτήρια των αστεροσκοπείων και είδαμε τα πρώτα μεγάλα διοπτρικά τηλεσκόπια που φυλάσσονται ακόμη εκεί. Εγώ αισθάνθηκα συγκίνηση που βρέθηκα σ’ αυτόν τον τόπο . Είχαν διαβάσει αρκετά στις σπουδές μου για το Γκρινουϊτς στο μάθημα της αστρονομίας και θεώρησα τυχερό τον εαυτό μου που είδα από κοντά αυτά τα μέρη. Σε κάποιο μηχάνημα για ενθύμιο τύπωναν οι επισκέπτες την ώρα Γκρίνουϊτς, τη στιγμή που βρέθηκαν στον πρώτο μεσημβρινό της γης. Παρατηρήσαμε χιλιάδες επισκέπτες και κυρίως μαθητές από διάφορα σχολεία της χώρας. Όλοι ήθελαν να βρεθούν και να δουν τη θέση όπου σημειώνεται ο πρώτος μεσημβρινός της γης.  Έχει κανείς την αίσθηση ότι πατάει σε κάποιο ιδιαίτερο κομμάτι του πλανήτη- γη ,αν και δεν είναι παρά ένας αστρονομικός ορισμός διαίρεσης της γης σε φέτες μεσημβρινών με τυπική αρίθμηση (1) στο Γκρίνουϊτς. Λίγο πιο κάτω στην ίδια περιοχή υπάρχει ένα ιστορικό μουσείο με υπολείμματα από το ναυάγιο του Τιτανικού. Μεγάλο ενδιαφέρον και γι΄αυτό το μουσείο έδειχναν οι μικροί μαθητές που το επισκέπτονταν για να πάρουν μια γεύση του ιστορικού ναυαγίου του υπερωκεάνιου που έμεινε στην ιστορία με την καταβύθισή του το 1912, έπειτα από πρόσκρουση σε ένα παγόβουνο  στον ατλαντικό ωκεανό, παρασύροντας στο βυθό περί τους χίλιους πεντακόσιους επιβάτες.

Τα παιδιά μας είχαν γοητευτεί σ αυτό το ταξίδι με όσα έβλεπαν . Περάσαμε το απόγευμα μέσα από ένα υπόγειο τούνελ τον Τάμεση και με τα πόδια βγήκαμε από την άλλη μεριά .Στη συνέχεια με το μετρό φτάσαμε ξανά στο κέντρο της πόλης για απογευματινό  τσάϊ. Υπάρχουν τόσες πολλές ποικιλίες από τσάϊ ώστε δεν ξέρει κανείς πια γεύση να δοκιμάσει . Το απογευματινό τσάϊ στην Αγγλία είναι συνήθεια για όλους όπως σε μας ο καφές.  ΟΙ μετακινήσεις μας στο Λονδίνο ήταν εύκολες με το μετρό . Στους σταθμούς αναγράφονταν οι ώρα προσέλευσης του συρμού και η ακρίβεια στο χρόνο ήταν Λονδρέζικη. Βέβαια σήμερα δεν εντυπωσιάζονται πια οι Έλληνες αφού και στην Αθήνα το μετρό της είναι υπερσύγχρονο και έχει ότι έχουν όλες οι μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις. 

Καθίσαμε άλλες δυο μέρες στο Λονδίνο και επισκεφτήκαμε αρκετά προάστια. Μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε επίσης καλύτερα  το κέντρο της πόλης . Ευτυχώς τα παιδιά μας είχαν ευκολότερη προσαρμογή στο νέο τους περιβάλλον και πολλές φορές που χάναμε τον προσανατολισμό μας , μας διόρθωναν και εύρισκαν τη σωστή κατεύθυνση που έπρεπε να κινηθούμε. Μια μέρα στο μετρό είχαμε ένα απρόοπτο με τον ξάδερφό μου τον Δημήτρη. Είχε την κακή συνήθεια να κινείται με την τσάντα του στην πλάτη .Καθώς ανέβαινε μια κυλιόμενη σκάλα του μετρό ένα ξένος του φώναξε πως η τσάντα του ήταν ανοιχτή . Αμέσως την κατέβασε από την πλάτη του και διαπίστωσε προς μεγάλη του έκπληξη πως είχε πέσει θύμα κλοπής . Ευτυχώς το ποσό που είχε κλαπεί δεν ήταν πολύ μεγάλο και έτσι μετριάστηκε η στενοχώρια του ξαφνικού αυτού συμβάντος . Αμέσως συγκαλέσαμε συμβούλιο  και αποφασίσαμε να προσέχουμε,  γιατί σ αυτή τη μεγάλη πόλη υπήρχε κίνδυνος να χάσουμε τα πράγματά μας και τα λεφτά μας. Την τελευταία μέρα την ξοδέψαμε για να αγοράσουμε αναμνηστικά και άλλα πράγματα από τα μαγαζιά . Έχω ακόμα μια ωραία ομπρέλα σε ανάμνηση του ταξιδιού μου στο Λονδίνο. Είμαστε τυχεροί που ο καιρός όλοι την εβδομάδα που είμαστε εκεί ήταν πολύ καλός . Δεν έβρεξε καθόλου και ακόμη είχε λιακάδες που δεν θύμιζαν καθόλου το ομιχλώδες Λονδίνο 

. Την άλλη μέρα θα φεύγανε γι’αυτό το γιορτάσαμε με καλό φαγητό σε ένα κεντρικό εστιατόριο. Ήπιαμε κρασί και σιγοτραγουδήσαμε  Ελληνικά τραγούδια δηλώνοντας με υπερηφάνεια την καταγωγή μας. Το πρωϊ είδαμε την κυρα-Μάγια και την ευχαριστήσαμε για την περιποίηση και τις ανέσεις που μας προσέφερε στις «σουϊτες» της . Τα παιδιά γέλασαν με την καρδιά τους και κυρά Μάγια μας είπε- « Ε, τι να κάνω ,μ’ αυτά καταφέρνω και ζω αυτούς του δύσκολους για μένα καιρούς. Πάντως σας ευχαριστώ για την κατανόηση που δείξατε. Άλλοι δεν το κάνουν αυτό και σηκώνονται και φεύγουν. Στο επανειδείν και πείτε σε φίλους σας να με επισκεφτούν , θα περάσουν καλά» . Δεν είπαμε στην κυρά Μάγια ότι και εμείς ήρθαμε μετά από συστάσεις φίλων που μας είπαν πως πέρασαν καλά! Χαιρετίσαμε και ανεβήκαμε στα αυτοκίνητα για το ταξίδι της επιστροφής . Φτάσαμε στο Dover και μπήκαμε σε ένα μεγάλο Ferry-boat που έκανε τη διαδρομή μέχρι το Καλαί. Θυμάμαι πως ο καιρός δεν ήταν καλός και η θάλασσα είχε μεγάλη τρικυμία. Ταρακουνηθήκαμε αρκετά μέχρι να φτάσουμε στη Γαλλική στερεά . Από εκεί τα πράγματα ήταν εύκολα για μας.

 Με κάποιες στάσεις στη Γαλλία και το Βέλγιο φτάσαμε το βράδυ στο Ντύσσελντορφ ευχαριστημένοι από  αυτό το ωραίο ταξίδι. Εγώ είχα καταγράψει με την κάμερά μου αρκετές ενδιαφέρουσες σκηνές του ταξιδιού ακόμη και τη φάση της διαρροής στο δωμάτιο της κυρά –Μάγιας. Όταν κάποια μέρα μετά έβαλα να παίξει το βίντεο, τα παιδιά μας δεν κρατούσαν τα γέλια τους από τις κωμικές καταστάσεις που βιώσαμε σ’ αυτό το ταξίδι.